„…Siłą jego obrazów namalowanych w jednej z najtrudniejszych technik malarskich jaką jest akwarela (bo nie znosi fuszerki, pomyłek, braku świadomego zamysłu twórczego) jest umiejętność pokazywania koegzystencji tego co z człowieka, brył, budowli – słowem ARCHITEKTURY i tego co obok człowieka tworzy urzekający, czasem groźny, czasem idylliczny kontekst jego podróży przez życie – słowem PEJZAŻU…
Odnajduję w malarstwie Janusza Maciążka piękno, formę, impresjonistyczny błysk, a nade wszystko mądrą zadumę nad światem , nad jego przecudowną złożonością, sumą NAS i NIE-NAS, choć w jedni istniejącą. To malarz z ambicjami filozofa.”

Andrzej Borkiewicz  MOK Zawiercie
Wystawa „Między architekturą a pejzażem” Grudzień 2017

„… Chociaż malarstwo Janusz Maciążka jest mi znane, ciągle do niego wracam i za każdym razem odkrywam na nowo. Prawdą jest, że to co jest piękne z czasem staje się jeszcze piękniejsze. Sądzę, że Sycylia – ziemia w istocie wyjątkowa ze względu na swoje piękno
i dziedzictwo kulturowe – uwiodła Janusza tak jak na przestrzeni wieków wielu innych artystów Włochów i cudzoziemców… .
Często zadawałem sobie pytanie co szczególnego na tej wyspie o długiej i fascynującej historii pobudza ducha kreatywności artysty, którego dusza melancholijna i romantyczna harmonizuje z duchem polskości – rzeczywistości bardzo odległej od zalanych słońcem miasteczek i wysuszonych pól dalekiego południa.
Co jest czynnikiem łączącym? 
Według mnie jest nim technika malarska bazująca na posługiwaniu się kolorem łagodnie rozmytym, dającym miękkie efekty kolorystyczne, który niczym symboliczny woal Północy nakłada się na wszechwładną obecność gorącego słońca Południa i absolutnie nie ma w tym żadnej sprzeczności.  A wręcz przeciwnie: oko i dusza patrzą na to z podziwem
i zaskoczeniem.”

Prof. Guido Parisi  nauczyciel akademicki języka włoskiego  i propagator kultury włoskiej
Wystawa „Sycylia kultura śródziemnomorska w soczewce”, Strefart Tychy, lipiec – wrzesień 2020.